Alles onverharde weg.
Voor het ontbijt had ik nog een lekke band gewisseld. Dit was het begin van mijn grootste pechdag tot nu toe. Na 30 km nam ik de verkeerde afslag. Toen ik het bemerkte ben ik terug gegaan. Na de lunch had ik weer een lekke band. De weg was wel erg slecht. Later brak mijn zadel en dat heb ik gelukkig kunnen repareren. Randy had aangegeven dat er een coke stop mogelijk was bij km 93, hier in de woestijn een grote luxe. De naam van de plek was "Hete Wereld End". Het was een boerderij met auto en banden reparatie. Deze lag ongeveer 200 m vanaf de weg. Toen ik er aan kwam zag ik niets of niemand, alleen een paar honden die blaften. Ik reed naar de achterzijde waar plotseling een Oryx (grote antilope) voor me stond.
Een mooie kans om een foto te nemen en dat lukte maar net. Toen viel hij me aan. Mijn IPhone vloog door de lucht, ik kon hem maar net ontwijken en greep hem bij zijn lange spitse hoorn, nog net voordat ik gespietst werd.
Zijn andere hoorn was helemaal krom en omlaag naar achter gegroeid zodat het leek alsof hij maar een hoorn had. Ik heb zijn kop naar beneden kunnen drukken en hem met veel moeite onder zijn telkens aanvallende stoten en rukken in bedwang kunnen houden. Dit gevecht heeft een hele tijd geduurd met de blaffende honden om me heen. Ondanks mijn roepen melde zich niemand. In de verte zag ik iemand van onze groep passeren maar die hoorde me niet. Toen het dier eindelijk moe begon te worden kreeg ik de mogelijkheid om een stenen trap op te vluchten die via twee zijden naar een bordes leidde van de voordeur. Maar ook de antilope kwam naar boven gelopen. Ik kon nog net op tijd over de balustrade klimmen waarachter ik me schuil hield. Na een aantal minuten ging de antilope naar beneden en nam enige afstand waardoor ik mijn kans schoon zag omlaag te springen en weg te rennen, maar ook nu kwam hij weer achter me aan. Met een sprong belande ik op de motorkap van een afgedankte auto. Even later kwam Erma het erf oprijden. Ik riep dat ze niet dichterbij mocht komen. Even daarna liep de antilope weg een andere richting op. Ik heb toen snel mijn spullen bij elkaar geraapt en ben met Erma verder gereden, totdat ik op 30 km voor de aankomst bij het kamp weer een lekke band kreeg waardoor ik met behoorlijke achterstand aan kwam, maar wel met het avontuur van de dag.
 M. Hendrix
|
|
|
