Val Dieu 29 mei 2014
Vandaag om 09.00 uur stonden 5 rijders aan het vertrek: Michel, Jo, René, en gastrijders Theike en Jantje. Het 1e gespreksonderwerp was het niet op komen dagen van de “mooiweerrijders”. Als je de buienradar goed had bekeken was toch wel vrij duidelijk dat het regengebied zeker 30 km ten oosten van onze positie lag en richting noordwest trok. Het 2e onderwerp was: waar gaan we heen? René stelde voor om richting Waubach te rijden, maar dit vonden we toch te gevaarlijk omdat je dan juist naar het oosten rijdt. Er werd besloten om het wintertrainingsrondje van Michel te rijden. Hier heeft Michel zijn basis gelegd voor zijn uitstekende Tour d’Afrique. Vlak voordat we vertrokken stopte plotseling een personenauto op de weg. We dachten eerst dat dit voor de 1e keer onze ploegleiderswagen was en dat we dus gebruik konden maken van eten, drinken, reservemateriaal enz. Maar een persoon opende het raampje en zei: “ik ben mijnheer Peters uit Maastricht en doe de groeten aan Jan C.”
Met de wind tegen werd met Michel en René op kop in een pittig tempo vertrokken richting Geverik, Oensel, Hulsberg, Wijlre, Gulpen, Slenaken, Teuven. Michel bleef maar op kop rijden en werd afgewisseld door René en Jo. Theike en Jantje waren blij dat ze uit de wind in de wielen konden zitten. Bij Michel is er duidelijk sprake van de zogenaamde “supercompensatie”.Supercompensatie is binnen de trainingsleer een term voor het fenomeen dat het lichaam na een trainingsimpuls, altijd de neiging heeft om zich te herstellen boven het oorspronkelijk uitgangsniveau. Hij rijdt als een speer en het maak hem niets uit op de wind tegen of mee staat. In de buurt van Teuven werd de lucht donkerder en Jo dacht dat hij een druppel voelde, maar dit bleek gelukkig Afrikaans zweet te zijn. Via Aubel, Clermont en Charneux werd naar onze pauzeplaats in het klooster van Val Dieu gefietst. Het was inmiddels wel duidelijk geworden waaraan Michel zijn basisconditie te danken heeft, het parcours ging in principe alleen maar op en af. In de wetenschap dat het na de pauze meer af dan op zou gaan en de wind in de rug zou staan, gingen we met een gerust gevoel de pauze in. In de ruimte waar we pauzeerden was het zo stil dat we dachten dat we per ongeluk in de kapel terecht waren gekomen, maar plotseling realiseerden wij ons dat Nico niet aanwezig was en er dus geen pittige discussies plaatsvonden. Er werd gesproken over de situatie van Jos en we wensen Jos een spoedig herstel toe en hopen hem snel weer op de fiets te begroeten. Na de pauze was het even kil in het 1e stuk afdaling, maar daarna werd het snel aangenaam fietsweer. Het enige wat tegenviel was de richting van de wind. Deze was van zuidwest naar west gedraaid en in plaats van een briesje in de rug stond de wind zijwaarts van links. Via de Voer werd de gebruikelijke route (Eisden, Amby, Weert, Bunde, Geulle) in een gezapig tempo naar huis afgelegd.Gelukkig legde Michel er niet meer de zweep op. De afstand was exact 100 km met 850 hoogtemeters. We waren om ongeveer 13.35 uur terug in Stein en dit was ruim op tijde om de koersen op TV te volgen.
CONCLUSIE: mooie pittige rit en de thuisblijvers hadden ongelijk. Komende zaterdag mooi weer dus hopelijk grote opkomst. Misschien is Piet weer terug, dan worden weer Pietweggetjes gereden!!
Michel heeft me nog attent gemaakt op nieuw film- en fotomateriaal over de Tour d’Afrique. Open de site en klik op Michel en Tour d’Afrique. Klik dan op de pijl bij de 2 gehavende personen, zet geluid aan en de rest volgt vanzelf
Groet,
Reserveverslaggever Jantje.