Fietsverslag Dahlheim 21-04-2018

Vanmorgen was het droog met weinig wind en bij een temperatuur van 14 Gr. wederom uitstekend fietsweer.
Er stonden om 9 uur dan ook 9 coureurs aan het vertrek, allemaal gekleed in dezelfde outfit van onze sponsor Hendrix Bouw. De deelnemers waren: Piet, Jo, Martin, Frans, René, Ger, Wino, Michel en Jos. Jan was afwezig, waardoor er vandaag geen Garmin data beschikbaar is.
Nico was ook weer met onbekende reden afwezig. Jo zal telefonisch contact met hem opnemen om te horen wat er aan de hand is, dus dit wordt vervolgd. Vanmorgen stonden ook een aantal klagende coureurs aan de start. Martin had na de rit van afgelopen woensdag dagenlang last gehad van krampen in zijn rechter been en knie en het was nog altijd niet over. Hij had geluk dat zijn vrouwtje Gerda zich zijn lot had aangetrokken en hem dus dagenlang diverse keren per dag, gemasseerd heeft. Wat we niet weten, is of Martin deze blessure erger gemaakt heeft dan ze was. Dit om zo dagenlang door Gerda verwend te worden met een verrukkelijke massage. Ze behandelde niet alleen de knie, maar ook het gehele been en vooral het bovenbeen tot aan het kruis, hetgeen Martin een zalig gevoel gaf.
Ook Michel had zware benen. Dit vanwege het feit dat hij als assistent van Wino bij de nieuwe woning van zijn zoon Ivo, geholpen had bij het aanleggen van de tuin. Op een helling van 45 Gr. moesten er struiken gepland worden, waardoor ze steeds als bergbeklimmers op de helling stonden, hetgeen hun beiden, stijve benen had opgeleverd.
Dan Wino, hij had een heel verhaal over de naweeën van onze lange rit van afgelopen woensdag. Thuisgekomen werd hij getroffen door vreselijke krampen in zijn benen en onderrug. Ondanks het slikken van vele magnesium tabletten en het drinken van liters water ging de kramp niet over. Toen hij naar het toilet moest, ging dat niet alleen en moest zijn vrouwtje Anita hem helpen om op de WC te komen. Het verlaten van de toiletpot ging ook niet vanzelf. Anita moest hem letterlijk van de pot trekken om hem daarna weer op de bank te dumpen. Uiteindelijk is het in de avonduren weer goed gekomen en waren de krampen verdwenen. Vanmorgen stond hij dan ook, met de nodige magnesium tabletten achter de kiezen, weer aan de start. Dus was iedereen blij, toen er besloten werd om een vlakke, niet al te lange rit in te lassen.
We besloten om er een 'Asperge tocht' van te maken, die uiteindelijk naar het Duitse Dalheim zou voeren. Piet was uiteraard weer onze navigator.
We vertrokken met Piet en Ger op kop via Beek, Spaubeek en Geleen via de buitengebieden rondom Sweikhuizen en Puth naar Doenrade. Vervolgens fietsten we naar Hillensberg in Duitsland, waar Piet ons door een heel mooie wijk voerde met prachtige grote Duitse huizen. Nu kwam Jos samen met Piet aan de leiding en ging het via diverse mooie dorpjes in de Selfkant naar Maria Hoop en vandaar naar Waldfeucht. Onderweg in deze landelijke omgeving reden we langs vele aspergevelden, alwaar vele buitenlandse werklieden bezig waren met het steken van de asperges. Nu ging René, Piet vergezellen aan de kop van het peloton en fietsten we via Karken en Effeld naar Vlodrop. Hier namen we de Meinweg en onder aanvoering van Jo (die momenteel al over een uitmuntende vorm beschikt) kwamen we in Dahlheim, alwaar we na 57 km, om 11.15 uur arriveerden.
Het was inmiddels warm weer geworden en de zon scheen volop. We konden hier op het terras van de 'Dalheimer Molen' plaatsnemen. Martin regelde de koffie die in twee kannen werd aangeleverd. Naast de koffie werd door de gehele groep 'Strudel-taart' met kersen besteld, alleen Wino gaf de voorkeur aan een broodje gezond.
De serveerster was leuk en heel tevreden met onze aanwezigheid en zorgde ervoor dat onze bestelling snel op de tafel stond. De grote stukken taart werden dan ook smakelijk de door coureurs verorberd. Piet had echter pech. Tijdens het nuttigen van de Strudel-taart, die dus gevuld was met ontpitte kersen voelde Piet iets raars in zijn mond. Wat bleek, diverse tijdelijk aangebrachte hulpkronen hadden losgelaten, waarschijnlijk door een verborgen kersenpit. Piet was echter niet onder de indruk, haalde de hulpkronen uit zijn mond en at rustig verder.
Om 12.00 uur gingen we weer op pad. Piet was nog altijd onze reisleider maar nu gebeurde iets vreselijks. Wino vroeg bij het wegrijden vanaf de 'Dalheimer Mole' om een plaspauze in het bos. Er werd gestopt, maar Jos en Piet reden rustig verder en namen zodoende een 100 tal meters voorsprong. Bij het uitrijden van het bos konden we naar links of naar rechts. Jos en Piet namen de linkerkant, hetgeen de rest van de groep niet kon zien. Wij namen echter de rechterkant en na het beklimmen van de helling waren Jos en Piet nog steeds niet te zien. We besloten dus terug te fietsen naar het einde van het bos om daarna ook naar links te gaan, en zo te kijken of Piet en Jos hier stonden te wachten. Dit was niet het geval, maar na enige tijd kwam Jos wel weer in beeld.
Martin en Jo hebben vervolgens nog rondgefietst om te kijken of ze Piet konden vinden, terwijl Ger ook nog geprobeerd heeft om Piet telefonisch te bereiken, hetgeen jammer genoeg niet gelukt is. Dus wat is in deze een wijze les: Bij pauzes onderweg (om welke reden dan ook) altijd wachten met vertrekken tot iedereen weer aanwezig is.
We besloten nu om de korste weg terug naar huis te nemen. Met Martin en René op kop fietsten we via de Meinweg naar Vlodrop en vervolgens met Jo en Martin op kop en met grote snelheid naar St. Odiliënberg. Vervolgens kwam Jos op kop en ging het nu heel hard. Via Montfort fietsten we naar Echt.
Bij het uitrijden van Echt demarreerde Jos en klaagde Martin over een pijnlijke knie. Maar wie ging Jos halen, Martin met zijn pijnlijke knie. Was die pijnlijke knie nu theater of was het echt zo? Via Ophoven kwamen we in Dieteren, waarna we met Frans op kop, koers zetten naar Holtum en Born.
In Born namen we de weg naar Graetheide en fietsten we via de brug van Obbicht naar Nattenhoven, en brachten zo René tot aan de deur van zijn huis. Vervolgens fietste de groep via Berg a/d Maas en Urmond terug naar Stein.
Rond 14.00 uur waren ze na 108 km weer terug in Stein.
Jammer dat we Piet hebben moeten achterlaten.

Gr. René