Eupen 2 april 2016
(hoe sterk is de oude klimmer)
Vandaag zou het warm worden mogelijk boven de 20 graden. Echter bij de start was het nog vrij koud. Allereerst werd Michel gefeliciteerd met zijn verjaardag. Rene was voor het eerst aanwezig en had gisteren voorgesteld het tijdstip van vertrek te vervroegen naar half tien, aangezien hij al weer om twaalf uur thuis moest zijn. Aan de start elf enthousiastelingen, sommigen in een dun tenue zoals Jo met alleen een zweethemd en de kort trui van Hendrix Bouw. De anderen waren Frans, John, Michel, Nico, Piet, Rene, The en Theike , Jan en Ger Ubachs. Er werd besloten om opnieuw Eupen als bestemming te kiezen, maar nu rechtstreeks zonder omwegen. Nico die vandaag aan de late kant was, kon niet wachten en drong aan om te vertrekken met Frans op kop. Maar al in Beek hield Frans het voor gezien en liet zich afzakken. In Geverik nam hij zelf de verkorte afslag en nadat hij was ingelopen liet hij zich weer uitzakken. Ik vroeg hem of hij vandaag voor een wandeletappe wilde gaan. Hij zei dat hij veel had gewerkt en erg moe was. Er werd in het begin hard gereden met veelal Nico op kop.
Achter Wijlre reden we weer de Tourclub Elsloo voorbij. De keuze voor de route ging via Slenaken en niet via Schweiberg, in Gulpen stelde Frans nog even voor om via de Koning van Spanje te fietsen. Dit werd door enkele mannen niet gewaardeerd. Dit was het eerste signaal dat Frans toch niet echt moe was. Achter Teuven passeerden we een huifkar met oudere echtparen en er werd even wat woorden met elkaar gesproken. Even later stop, Ger had een technisch probleem, hij had alleen maar zijn achterwiel loszitten. Via de weg langs de gulp kwam de klim naar Henri-Chapelle. Hier kon Frans zich niet meer inhouden en liet zien dat zijn voorkeur bergop fietsen is. De vorige keer heb ik een lofzang over de capaciteiten van onze 79-jarige Nico geschreven. Vandaag gaat het over de capaciteiten van de 76-jarige Frans. Hij is en begaafd klimmer en rijdt dan in een klein verzetje voorop, waarbij alleen de beteren van de groep hem kunnen volgen. Wat ook opvalt is dat de twee oudjes verschillende kwaliteiten hebben, waarbij ze net beperkingen hebben op elkaars kwaliteiten. Hierover zo dadelijk meer. In Henri-Chapelle namen we afscheid van Rene, die wel nog aanwijzingen nodig had om thuis te komen. Ook sloeg Piet en Ger af, om de weg naar hun Banneux te maken. De andere acht mannen gingen naar Eupen. Ook nu was bij elke beklimming Frans het die de snelheid opvoerde niet tot ieders genoegen. Ruim voor twaalf uur kwamen we aan bij 'Konditorei Denise'. Michel trakteerde vanwege zijn verjaardag op 'ein kleines Fruhstuck', met uitzondering van Frans, die waarschijnlijk wist dat appeltaart beter voor de conditie is. Tevens werd overlegd over het voorstel van Michel om in de komende weken een etentje te organiseren. De temperatuur was binnen aangenamer dan buiten en toen we weer vertrokken viel het ook flink tegen.
De wind was noordoostelijk en de temperatuur beneden de 13 graden. In het centrum van Eupen werd even gestopt omdat op een terras werd geroepen. Het bleek de groep van 'De Meule' te zijn. Vervolgens werd instrak tempo via Welkenraedt naar Henri-Chapelle gereden. Hier gaat het laatste stuk bergop en dus Frans weer zo stevig aan de bak dat Nico moest lossen. Waarschijnlijk had hij toch teveel kopwerk gedaan. Vervolgens lekker doorrijden langs het Amerikaans kerkhof en dan via Hagelstein de lange afdaling door de Voerstreek. In St.Maartensvoeren reed Michel lek dus even stoppen. Hier kwam het zonnetje door en voelde het al warm aan. Eenmaal weer op de fiets was daar toch niet veel van te merken. Er waren hier veel fietsers onderweg mogelijk in verband met de Volta Classic. In sGravenvoeren ontmoetten we een groep van wel twintig nonnen. Jammer dat Michel zijn fototoestel niet klaar had. Van Mesch via de bekende weg naar Meerssen waar Nico het bij het klimmetje bij Rotem even moeilijk had. Achter Meerssen nam Frans de weg naar Schiettecoven hetgeen Nico een vloekje deed uiten. Hij had het wel gehad. Nu was het alleen nog maar bergaf naar huis. Zo zie je dat Frans zijn kwaliteiten heeft getoond ten koste van Nico. Het zou hem wel eens slecht kunnen bevallen als er na een langere rit op het einde hard wordt gereden door Nico.
Enfin weer een leuke dag, niet de gewenste warmte van het weer, maar wel van elkaar.

Groeten, Jan