Werklieden waren samen met een graafmachine bezig de sleuf maken. Piet stapt braaf af en als een geoefende cyclecrosser springt hij met de fiets op zijn rug over de sleuf. Wat hij niet gezien had, is dat er 20 meter verder een politieagent hem staat op te wachten. Deze man begint in het Frans met Piet te communiceren en haalt ook al zijn bonnenboekje te voorschijn. Ondertussen is Jan op het toneel verschenen en neemt in zijn beste Frans het gesprek met de politieagent over. Jan trekt het boetekleed aan en dankzij zijn overtuigingskracht lukt het hem de agent op andere gedachten te brengen en kunnen we allen rechtsomkeer maken. Piet is inmiddels van de schrik bekomen en fietst nu samen met Michel richting Olne en Nessonvaux. Bij de laatste beklimming voor Banneux gaat het in eerste instantie in een mooi tempo omhoog. Voor Nico gaat het blijkbaar te traag , hij demarreert en krijgt Michel in zijn wiel. Nico maakt vandaag een heel sterke indruk, vooral ook bij beklimmingen, daar waar hij de laatste maanden toch steeds meer moeite mee had.
(Mit 77 jahren fängt das leben erst an)
De andere coureurs kunnen of willen niet volgen, waardoor Nico en Michel al snel uit het oog verdwijnen. Dan versnelt ook Jan en Piet volgt hem, waardoor de groep in 3 delen uit elkaar valt en uiteindelijk pas weer bij elkaar komt bij restaurant L’Europe, de vaste pauzeplaats van onze groep. Het is inmiddels 11.45 uur en we hebben vanaf Stein 68 km afgelegd. Een aantal coureurs gaat nog de bidon vullen bij de bron, of maakt een kaarsje aan bij de kapel. Wat opvalt is, dat het water bij de bron maar druppelsgewijs uit de kraan komt. Zou de bron opgedroogd zijn? Dan terug naar het restaurant, en wat blijkt: de elektriciteit op het gehele Banneux complex is uitgevallen, waardoor het in het restaurant aarde donker is. Dit ook vanwege het feit dat het gebouw weinig vensters bevat. Hier en daar staan wat kaarsjes om nog een beetje licht te hebben. Wat wel nog werkt is de kassa, waardoor we toch nog vlaai en drank kunnen nemen en dit uiteraard ook aan de kassa kunnen betalen. We nemen plaats in het voorste gedeelte van het restaurant, zodat we via de hier aanwezige vensters toch nog daglicht hebben. Op de Wc hebben we ook problemen, het is er donker en er is geen water om door te spoelen of de handen te wassen. Na de pauze verlaten we het restaurant, maar worden bij de uitgang opgewacht door een personeelslid van het restaurant en deze controleert of we niets gestolen hebben (o.a. gezegende beelden, medailles, rozenkrans etc ). Het was namelijk heel makkelijk om in deze duisternis iets ongemerkt mee te nemen. Iedereen komt door de keuring en er wordt niets gevonden, behalve bij Nico. Wat blijkt, Nico heeft een aantal velletjes WC papier van het toilet meegenomen. Dit voor het geval hij onderweg aan de kant moet om in de bosjes onderuit te zakken. Na uitleg door Nico moet het personeelslid zelf ook lachen en kunnen we met 8 coureurs weer beginnen aan onze terug reis. Piet en Rene nemen de kop richting Fraipont en Nessonvaux. Via Soiron komen we in Herve. Piet heeft nog altijd de leiding en weet van geen wijken. In Herve nemen we de weg naar Charneux en komen uiteindelijk in s Gravenvoeren. Jo is ook actief en demarreert regelmatig, vooral daar waar het berg af gaat. Nico en Michel komen ook herhaaldelijk uit hun pijp, maar uiteindelijk blijft alles bij elkaar en brengt Piet ons via Mesch, Mariadorp en Eijsden naar Maastricht. Piet verwachtte hier op de Maasboulevard nog de nodige flanerende jonge dames in zomerse kledij en mini rok aan te treffen, maar dat viel vies tegen. Piet bleef maar op kop rijden en via Uikhoven en Kotem bracht hij ons weer in Stein. Om 15.00 uur waren we weer terug en dat na 136 km. Piet is de man in vorm en hij kreeg vandaag dan ook de prijs voor de meest strijdlustige renner want hij heeft bijna de gehele rit op kop gereden.
Groetjes,
Rene
Groetjes Rene |