Verslag van 10 september 2014
Het was nevelig en koud om 09.00 uur met een noodoostenwind. Er stonden 6 rijders aan de start. Deze waren eerlijk verdeeld: 3 rijders van Hendrix bouw ( The, Jo en Nico) en 3 gastrijders ( Theike, Jo P. en Jantje). De voorzitter stond er ook, maar niet in zijn wielrentenue, maar in zijn gewone kleding. Hij moest naar het ziekenhuis voor een scan van zijn schouder. Er werd overlegd waar we heen zouden gaan. Jantje stelde voor om naar de Meinweg te gaan en zei dat Theike deze route wel wist. De trotse mannen Hendrix bouw reageerden als door een bij /wesp gestoken en zeiden dat zij de route ook wel wisten!! Nederig namen de gastrijders achteraan plaats in de groep, die door Nico en The werd aangevoerd. Via Beek/ Genhout/Spaubeek ging het richting Doenrade. Hier stelde Jo P. voor om een stukje van de geplande route af te wijken en een lus te rijden van de route die de 'Spjiekgroep' op maandag rijdt. Hier werd wel door de mannen van Hendrix Bouw diplomatisch toestemming voor gegeven.
Uiteindelijk kwamen we weer op het vertrouwde parcours terecht en na 60 km. kwamen we aan op de pauzeplaats in Dalheim: de Dalheimer Molen. Nico reed veelvuldig op kop, maar ook vaak weer 50 meter voor de groep uit. Het 1e wat op de pauzeplaats opviel was de geweldige stilte die hier heerste. Iedereen die deze route ook op 14 juni 2014 heeft gereden, herinnert zich nog het storend geblaf van de vele honden die toen aanwezig waren. Thei heeft toen geprobeerd met stukken worst, die bij de broodjes gezond zaten, deze honden te kalmeren, hetgeen niet lukte. Het 2e wat met name The opviel, was dat niet de jongere dame van toen ons bediende, maar dat een oudere dame ons nu bediende. The maakte hier een opmerking over, maar was wel zo tactisch om ook de dame complimenten te geven. Theike stelde aan Nico de logische vraag: waarom rij je zo vaak voor de groep uit? Nico gaf ook een heel logisch antwoord: om jullie te pesten!!!. Hij keek hierbij eens triomfantelijk naar de overige rijders. Deze hadden hier geen antwoord op en daarmee is dit 'probleem' dus voor altijd opgelost.
Nico ging nu eens goed op zijn praatstoel zitten. Hij vertelde een smakelijk verhaal uit zijn deelname in de ronde van Joegoslavie uit de zestiger jaren. Hij reed met een Zwitser op kop en er was nog ongeveer 25 km te rijden. Verzorger Jantje W. stond langs de kant met bevoorrading, maar slimme Nico dacht het is nog maar 25 km. en nam deze bevoorrading dus niet aan. Wat hij niet wist dat er nog een col van 22 km. kwam. Hij kreeg een dusdanige hongerklop dat hij zwalkend over de weg reed en niet weet hoe hij aan de finish is gekomen. Hier is hij direct gaan rusten, maar hij wist weer niet dat er 's avonds nog een etappe van 70 km was. Toen hij dat hoorde, verstopte hij zich op de WC in de hoop dat de ploegleiding hem niet zou vinden c.q. zou vergeten. Maar hij werd wel gevonden en moest rijden. Hij werd wel 5e in deze avondetappe en dat tekent het karakter van deze man. Er was ook nog een verhaal over het verkeerd om dragen van een koerstrui, maar dit is voor later Tijdens de terugweg stond er meestal een heerlijk briesje in de rug en werd het tempo behoorlijk opgevoerd. In de buurt van Nieuwstadt was er nog even overleg om de route nog een stukje te verlengen, maar The en Jo wilden op tijd thuis zijn. Nico en Jo P. reden vanaf Limbricht nog richting Born/Grevenbicht en misschien nog verder, maar dit is niet bekend. Jantje verloor nog zijn computer in het bos bij Limbricht. Theike draaide om om hem te zoeken. Er werd zodoende de laatste 10 km in drie koppels naar huis gefietst, maar dat was geen probleem. Conclusie: mooie, korte rit van ongeveer 105 km, mooie pauzeplaats, duidelijk antwoord van Nico over zijn koerstaktiek en op tijd thuis!!
Groeten, Jantje